"تقدّس قلـم"

نویسنده: پرویز بهرامی ـ شهریور ۱۳۸۳

كدام قلم مقدّس است و چگونه مي‌توان با فرهنگ بسيجي اين تقدّس را حفظ كرد؟

ن والقلم و ما يسطرون⁽¹⁾ ... قسم به قلم و آنچه خواهد نگاشت...

اين آيه شريفه، جايگاه و ارزش والاي تقدّس قلم را بيان مي‌نمايد تا جايي كه خداوند به آن قسم ياد مي‌كند.

اگر چه كُتب مختلف، مقالات متعدّد و نوشته‌هاي بسيار وقايع و حوادث تاريخي پيشينيان و نسل‌هاي امروزي، حاصل دسترنج اهل قلم و تاريخ نويساني مي‌باشد كه با سعي و تلاش‌هاي بي‌وقفه خود، اتّفاقات و سرگذشت ساليان دور را نسل به نسل تا اين بُرهه از زمان براي آيندگان به رشته تحرير در آورده‌اند، ليكن هنوز بسياري از وقايع و حقايق مهم تاريخي از نظرها مكتوم مانده و براي مردم جهان بازگو نشده است.

شايد عدم نگارش و اطلاع‌رساني به موقع و عدم تعهّد نويسندگان، جزئي از دلايل اين كوتاهي و خلاء بشمار آيند.

امروزه كم نيستند افرادي‌كه كتاب، قصّه، مقاله و... مي‌نويسند ولي تا چه اندازه اين نوشته‌ها مقرون به صحت و واقعيّت مي باشند قابل تأمّل است!

در طول تاريخ، قلم‌هاي زيادي در ثبت وقايع و شفّاف نمودن حوادث، همواره فعّال بوده‌اند ليكن بوده و هستند قلم‌هايي كه نه تنها به اين شفّافيت نيافزوده‌اند بلكه نقاط مبهم و تاريك تاريخي را همانند پرده‌اي تاريك‌تر پوشانده‌اند.

مي‌توان گفت تفاوتي در جنس قلم‌ها وجود ندارد. در واقع فردي كه قلم را بر روي كاغذ مي‌چرخاند مي‌تواند نقش تعيين كننده‌اي در اثر‌گذاري و شفّافيت موضوعات و آنچه كه مدّ نظر است در اذهان عمومي ايفاء كند. به عبارت ديگر، قلم اسلحه‌اي است كه مي‌توان با آن از ارزش‌ها حفاظت و حراست نمود، يا آنرا به هر سو نشانه رفت و پُر واضح است كه طريقه‌ی استفاده از آن نيز بستگي دارد به تعهّد، توان و مهارت فردي كه آنرا بكار مي‌بندد. پس بايد در برابر دشمنان شيوه صحيح استفاده از اين سلاح را بياموزيم.

در اين خصوص، مقام معظّم رهبري در ديدار با گروه كثيري از معلّمان و مسئولان امور فرهنگي و… كشور فرموده‌اند: «نبرد فرهنگي را با مقابله به مثل مي‌شود پاسخ داد، كار فرهنگي و هجوم فرهنگي را با تفنگ نمي‌شود جواب داد. تفنگ او، قلم است، اين را مي‌گوييم تا مسئولان فرهنگ و كارگزاران امور فرهنگي در هر سطحي و شما فرهنگيان عزيز اعم از معلم و دانشجو و روحاني و طلبه و مدرّسان، تا دانش آموزان و كساني كه در بيرون اين نظام آموزشي مشغول كارند احساس كنيد كه امروز سرباز اين جبهه شماييد و بدانيد كه چگونه دفاع خواهيد كرد و چه كاري انجام خواهيد داد...» ⁽²⁾

لذا در اين راستا حضور و نقش بسيجيان اهل قلم و افراد متعّهد، در عرصه نويسندگي و اشاعه فرهنگ اسلامي و انقلابي ضرورت پيدا مي‌كند تا مسئوليت خطير انتقال حقايق و واقعيّت‌ها را بر دوش بگيرند.

بايد اذعان داشت خوشبختانه در يكي دو سال اخير، مسئولين ذيربط در بسيج، براي تحقّق بخشيدن به اين ايده، گام‌هاي مثبت و قابل توجّهي را برداشته‌اند و آنچه كه تاكنون در خصوص انسجام و ايجاد ترغيب و بسترهاي مناسب براي بسيجيان اهل قلم به انجام رسيده تا حدود نسبتاً زيادي مقبول بوده است كه همايش‌هاي سالانه كشوري و استاني اهل قلم بسيجي‌، نمونه بارزي از اين تلاش‌ها مي‌باشند ليكن نظر به اهميّت موضوع مي‌طلبد مسئولين و دست اندركاران قضيه‌، بيش از پيش در جهت ياري رساندن و تقويت نويسندگان متعهّد و جامعه‌ی اهل قلم و تأمين نيازهاي معنوي و مادّي اين قشر به خصوص اهل قلم بسيجي، گام بردارند. چرا كه در موقعيّت امروزي، سُستي و كوتاهي يا نشستن و ننوشتن، عرصه را براي افراد بي‌تعهّد و فرصت‌طلب مهيّا مي‌سازد تا آنها هر آنچه كه دلشان خواست به دروغ بنويسند.

مقام معظّم رهبري با تأكيد بر اين موضوع، در جمع اعضاي دفتر ادبيات و هنر مقاومت حوزه هنري سازمان تبليغات اسلامي، خاطر نشان نموده اند: «همين‌طور كه اگر شما تاريخ جنگ را ننويسيد، ديگري مي‌آيد و دروغ مي‌نويسد، قصّه شما را هم اگر شما ننويسيد، ديگري مي‌آيد دروغ مي‌نويسد. ببينيد الآن دارند قصّه‌هاي ايران را دروغ مي‌نويسند. من مي‌بينم آقايي برداشته قصّه نوشته و در كتاب خود، روستاهاي خراسان را طور ديگري توصيف كرده است. من خودم خراساني‌ام و روستاهاي خراسان را مي‌شناسم. او اين كتاب‌هاي" اميـل زولــا" ي فرانسوي را خوانده، آن را نسبت به روستاهاي اطراف سبزوار تقليد كرده!  شما كدام روستا را سراغ داريد كه در آن فاحشه‌خانه هست و مسجد نيست؟! مردم آن به همه چيز توجّه دارند امّا به نماز و روضه امام حسين^(ع) و شبيه‌خواني توجّه ندارند! شما چنين روستايي را سراغ داريد، آن‌هم سي سال پيش؟!  اين دروغ نيست؟ قصّـــه، فقط سرگرمي كه نيست. صادق‌ترين تاريخ‌ها و گزارش‌هاي تاريخي، همان قصّه‌اي است كه نوشته مي‌شود. آدم، تاريخ و حقايق تاريخي را در آن قصّه مي‌بيند. آيا كسي بخواهد تاريخ كشور را تحريف كند، اين بهترين راه تحريف نيست؟» ⁽³⁾

با قدري تأمّل و تعمّق در فرمايشات ظريف و گهربار معظّمٌ لـه در مي‌يابيم كه هُنر قلم جُز كشف حقّ و حقيقت و ثبت آن در صفحه تاريخ، براي عبرت آيندگان نيست. پس بسيجيان اهل قلم بايد در اين امر مهم همّت گمارده و عرصه را از حضور خود خالي نگذارند. نتيجه‌گيري مي‌كنيم قلمي كه در راستاي كشف حقّ و حقيقت و با لحاظ مقتضيات و مصالح اسلام، كشور، انقلاب و مسلمانان، مطلب مي‌نگارد مقدّس است و آثارش نيز تا ابد ماندگار خواهد بود و بايد با فرهنگ بسيجي همواره اين تقدّس را حفظ كنيم.

فراز و نشيب پُر ماجراي انقلاب اسلامي و سال‌هاي دفاع مقدّس، خاطرات و واقعيّت‌هاي بسياري را در سينه‌هاي حماسه‌سازان و تاريخ‌سازان حبس نموده كه اكنون دست‌هاي هنرمند و متعهّدي را مي‌طلبد تا قلم بر دست گرفته و آن خاطرات و ناگفته‌هاي گفتني را براي عبرت نسل‌هاي حال و آينده از قفس‌هاي سينه‌ها برهانند... پرویز بهرامی ـ شهريور ماه 1383

پي‌نوشت‌ها:

1ـ سوره القلم ، آيه 1

2ـ سخنراني مقام معظّم رهبري در ديدار با گروه كثيري از معلّمان و مسئولان امور فرهنگي كشور و جمعي از كارگران، به مناسبت روز معلّم و روز جهاني كارگر ـ 12/2/1369

3ـ بيانات مقام معظّم رهبري در ديدار با اعضاي دفتر ادبيات هنر و مقاومت حوزه هنري سازمان تبليغات اسلامی ـ 22/4/1371