از راست: کاک توفیق طاهری ـ کاک ابوبکر خضرنژاد

صحنه بیاد ماندنی

پیشمرگ کُرد مسلمان: کاک توفیق طاهری

چند روزی به پذیرش قطعنامه‌ 598([1]) از سوی ایران باقی نمانده بود که ارتش بعث عراق به صورت غیر مترقّبه با هدف تصرف شهر بانه و ارتفاعات «گردنه‌‌ی خان»[2] از سمت «سورکوه، ننور و...» هجوم آورده و قسمتی از ارتفاعات داخل خاک ایران را نیز به کنترل خود در آورده بود.

وضعیت منطقه به‌خصوص روستاهای مرزی، خیلی بحرانی و نگران کننده بود. چون سربازان عراقی به کسی رحم نمی‌کردند و بسیار وحشیانه مردم را زیر آتش توپ و خمپاره و گلوله‌های خود قرار می‌دادند.

ماموستا «ملا‌عبدالله سوری»[3] امام جمعه‌ی فقید وقت بانه و جمعی از علما و مُتنفّذان منطقه، در یک حرکت بجا، مردم را به مسجد جامع شهر فرا خوانده و آنان را از خطر سقوط قریب‌الوقوع بانه آگاه ساختند.

در این میان، ملا‌عبدالله خیلی شجاعانه و غیرتمندانه با موضوع برخورد می‌‌نمود.

مردم هم نسبت به او بسیار اعتماد و ارادت داشتند و در مقابل نصایح و تصمیمات او نیز کاملاً مطیع بودند.

در این اوضاع و احوال، نیروهای نظامی حاضر در منطقه به ویژه سپاه پاسداران بانه نیز آرام ننشسته بودند بلکه برای مقابله با متجاوزان بعثی عراق، با بکارگیری همه‌ی امکانات، گردان‌ها و یگان‌های خود را برای نبرد با دشمنان مهیّا می‌ساختند.

با توجیه مسئولان امر، مردم خطر پیشروی دشمن را جدّی گرفته و آمادگی همه جانبه‌ی خود را برای پشتیبانی از رزمندگان و دفاع جانانه از عزّت و ناموس خویش در برابر متجاوزان اعلام نمودند.

سپاه پاسداران علاوه بر مجهز نمودن یگان‌های خود، عده‌‌ای از افراد بومی و نیروهای داوطلب مردمی را نیز برای یاری رساندن به سایر رزمندگان، تسلیح و تجهیز نمود.

خلاصه اینکه هر کدام از نیروها پس از سازماندهی و توجیه توسط فرماندهان، برای انجام مأموریت خاصی حاضر شدند. عده‌‌ی کثیر و مشخصی هم در واحدها و گروه‌های مشخص در چند مرحله به سوی مرزهای بانه به ویژه ارتفاعات سورکوه، ننور و... گسیل گشتند.

با یورش رزمندگان اسلام در مصاف با نیروهای دشمن، لرزه بر اندام آنان افتاد و عده‌ی زیادی نیز تار و مار شدند.

این نبرد سنگین با دشمن پس از یکی‌دو روز با پیروزی رزمندگان اسلام پایان یافت و سربازان دشمنِ زبون، یکی پس از دیگری متواری شده و شاید تا نزدیکی‌های شهر «پنجوین» عراق عقب نشستند.

 نقش ملا‌‌عبدالله امام جمعه‌ی فقید بانه در ایجاد همدلی و هماهنگی بین مردم و مسئولان و همچنین حضور نیروهای بومی منطقه‌‌، به‌خصوص پیشمرگان کُرد مسلمان، در این سلسله از عملیات بسیار حائز اهمیّت و سرنوشت ساز بود. چرا که با اتّحاد و یکرنگی همه جانبه، صحنه‌های حماسیِ به‌یادماندنی و جالبی خلق شد.

پی نوشتــــــــها:

[1]ـ قطعنامه‌ی 598 : یکی از قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل متّحد برای آتش‌بس جنگ بین ایران و عراق می‌باشد که در مورخه 27/4/1367 از سوی ایران پذیرفته شد. متأسفانه عراق، علی‌رغم مفاد قطعنامه تا مورخه 29/5/1367 به حملات و تجاوزات خود ادامه داد.

[2]ـ گردنه‌ی خـان: یکی از ارتفاعات مهم و سوق‌الجیشی بین سقّز و بانه است که در اواخر سال 1365 تونلی به طول تقریباً یک کیلومتر در زیر آن حفر و به بهره برداری رسید.

[3]ـ ماموستا ملا‌شیخ‌عبدالله سوری: فرزند شیخ احمد در سال 1300 شمسی در روستای «ورچک» از توابع شهرستان سردشت دیده به جهان گشود. بعد از انقلاب اسلامی به عنوان امام جمعه بانه در سنگر انقلاب و مبارزه با دشمنان اسلام قرار گرفت. همچنین در اولین دوره‌ی انتخابات مجلس شورای اسلامی‌ـ میان‌دوره ‌ـ در سال 1361 نیز با به دست آوردن اکثریت آرا به عنوان نماینده مردم شهرستان بانه به مجلس راه یافت. در بمباران 15 خرداد سال 1363ـ‌ ‌ماه مبارک رمضان‌ ‌ـ در حین سخنرانی برای مردم شهر که در مراسم گرامیداشت سالروز 15 خرداد 42 در پارک شهر اجتماع کرده بودند بر اثر بمباران وحشیانه‌ی هواپیماهای رژیم بعثی عراق به شدّت مجروح و به مقام جانبازی نائل شد. ماموستا ملا‌شیخ‌عبدالله سوری سرانجام در تاریخ: 13/5/1374 در سن 74 سالگی به علّت بیماری، در بیمارستان توحید سنندج به دیار باقی شتافت.

نگارنده‌ی این سطور (پرویز بهرامی)، وقتی در خصوص شخصیّت مرحوم «ملا‌شیخ‌عبدالله سوری» امام جمعه فقید بانه با اهالی منطقه و رزمندگان پیشکسوت کردستان صحبت می‌‌نمودم کسی را نیافتم که از او به نیکی یاد نکند. به حق از هر کسی که درباره آن مرحوم سؤال کردم او را به عنوان یک شخصیت برجسته‌ی‌ انقلابی، شریف، متدیّن، شجاع، با غیرت و مردم‌دوست معرفی نمودند.

دیگر عنـــــاویـــــن :